บล็อกไทย

คิดถึงเวลานั่งมองวัยรุ่นที่สยามที่วิ่งจากร้านคาเฟ่ไปเรียนพิเศษในชุดนักเรียน คิดถึงร้านซ้งเป็ดพะโล้ที่เปิดจนดึก จำได้ว่าตอนกินครั้งแรกในเดือนธันวาคม ปี 2018 อากาศที่กรุงเทพฯ ลดลงไปจนถึง 17 องศาตอนเวลาห้าทุ่ม ผมไม่อยากจะเชื่อว่ารสชาติของซ้งเป็ดพะโล้จะเหมือนกับรสชาติที่คุณยายของผมเคยทำให้กิน คิดถึงการตื่นนอนตอน 7 โมงเช้า แล้วเดินไปขึ้นรถไฟที่หัวลำโพง จากนั้นก็เดินต่อไปที่วัดไตรมิตรเพื่อเอาพระเครื่องให้หลวงพ่อให้พร ผมไปที่วัดนี้มากกว่า 18 ปีแล้ว หลวงพ่อได้เห็นผมเติบโตขึ้น คิดถึงการเดินเล่นบนถนนสุขุมวิทในวันสุดท้ายตอนผมไปเที่ยวเมืองไทยทุกครั้ง

ร้านอาหารแห่งนี้ชื่อว่า Miki เป็นร้านอาหารเล็ก ๆ ที่ตั้งอยู่ในชั้นใต้ดินของห้าง Katong เมนูที่มีชื่อเสียงมาก ๆ ก็คือ แกงหัวปลา ข้าวอบหม้อดิน และก็อาหารพื้นบ้านจีน แม้ว่าผมไปห้าง Katong ตั้งแต่ปี 1980 แต่ผมเพิ่งจะเริ่มไปร้าน Miki ประมาณ 15

วันที่ 27 พฤศจิกายนเป็นวันครบรอบแต่งงาน 13 ปีของผมและจอยซ์ แล้วก็เป็นปีที่ 17 ที่เราเจอกัน เราไปดูคอนเสิร์ตตอนไปเที่ยวด้วยกันครั้งแรก แล้วหลังจากนั้นเราก็ไปข้างนอกด้วยกันทุกอาทิตย์ ในที่สุดเราก็แต่งงานกันเมื่อปี 2006 ถึงช้าหน่อยแต่ก็ชัวร์ ความรักของเราได้กลายเป็นความผูกพันธ์นับจากวันนั้น การใช้ชีวิตกับคนอื่นไม่ใช่เรื่องง่าย โดยเฉพาะนิสัยและสิ่งที่สนใจของเราสองคนนั้นต่างกันมาก ภรรยาชอบดูหนังเกาหลี แต่ผมชอบดูละครไทย เขาชอบกินของหวาน แต่ผมชอบกินอาหารเผ็ดๆ

เฮ้ สวัสดีโซอี้ พรุ่งนี้จะเป็นวันเกิดหนู หนูจะอายุ 10 ขวบแล้วนะ 10 ปีที่แล้ว หนูเข้ามาอยู่ในชีวิตของพ่อ และชีวิตของพ่อก็ได้เปลี่ยนไปตั้งแต่วันนั้น พ่อจำได้ว่าวันนั้นตอนตี 5 คืนก่อนหน้านั้น พ่อกับแม่ยังพูดเล่นกันอยู่เลยว่าถ้าหนูออกมาจากท้องแม่วันพรุ่งนี้ หนูก็จะได้เกิดวันเดียวกันกับพ่อเลย แล้วมันก็เป็นจริง เพราะหนูอยากให้พ่อเป็นของขวัญวันเกิดของหนู ตั้งแต่หนูเกิด ชีวิตของพ่อก็ไม่เหมือนเดิมอีก เมื่อก่อนพ่อจะต้องใช้สมาธิจดจ่อกับสิ่งที่กำลังทำอยู่

รถเมล์สาย 14 เป็นรถเมล์ที่วิ่งยาวที่สุด ผมแอบขึ้นรถเมล์สายนี้ไปคนเดียวตอนอายุ 16 ผมตัดสินใจว่าจะลาออกจากโรงเรียนตอนม.ปลาย เพื่อไปเข้าเรียน ปวช. ต่อที่สิงคโปร์ โพลีเทคนิค แต่ตอนนั้นพ่อแม่ไม่เห็นด้วยกับผม 26 ปีก่อน ทางเดียวที่จะขึ้นรถเมล์ได้คือต้องยืนรอรถที่ป้ายรถเมล์ ซึ่งมันอยู่ใกล้ๆ บ้านผม จากนั้นผมก็จะลงรถที่ป้ายโพลีเทคนิค การเดินทาง 2.5 ชั่วโมงนี้

ทุกครั้งที่ได้ไปเที่ยวเมืองไทย ผมมักจะไปเดินเล่นที่ถนนสุขุมวิทในคืนสุดท้ายเป็นประจำ ทุกครั้งที่กลับมาเดินเล่นที่นี่ ผมเหมือนได้เดินอยู่ในถนนแห่งความทรงจำ ในปี 2002 ผมเริ่มเดินเที่ยวในกรุงเทพฯ หลังจากผมเรียนจบจากมหาวิทยาลัย ผมก็เริ่มสร้างซอฟต์แวร์ และทำธุรกิจ start-up ตอนนั้นระหว่างที่เดินเที่ยวกรุงเทพฯ ผมก็ได้ออกแบบระบบต่างๆในหัวไปพร้อมๆ กัน หลังจากนั้นผมก็กลับมาสิงคโปร์เพื่อสร้างซอฟต์แวร์ ในปี 2005 ขณะที่ผมกำลังเดินไปตามถนนสุขุมวิท ผมก็ได้ตัดสินใจว่าจะออกจากธุรกิจ start-up